پیش از فراگیر شدن سیستم‌های کامپیوتری در صنایع مختلف، انسان به عنوان کسی که قرار بود با نرم‌افزارهای کامپیوتری بیشترین تعامل را داشته باشد در نظر گرفته می‌شد. به طوری که فارغ از کاری که نرم‌افزار انجام می‌داد - از ویرایش تصاویر گرفته تا ارسال ایمیل و ... - انسان به عنوان موجودیتی که قرار بود با نرم‌افزار مذکور کار کند، در مرکز توجه قرار داشت. انسان از طریق User Interface یا به اختصار UI یا همان رابط کاربری به تعامل با نرم‌افزار می‌پرداخت؛ همان‌گونه که مثلاً امروزه از طریق رابط کاربری محیط دسکتاپ یا سیستم‌عامل، کارهای مختلفی را انجام می‌دهیم. اما به مرور زمان و با پیشرفت فناوری، این نیاز احساس گردید که به جای تعامل انسان با نرم‌افزار، خود نرم‌افزارها نیز بتوانند بدون دخالت انسان با یکدیگر تعامل داشته باشند. این در حالی بود که یک سیستم کامپیوتری بر خلاف انسان چشم و گوش نداشت تا با دیدن رابط کاربری بتواند مثلاً روی دکمه خاصی کلیک کند تا اطلاعات مدنظرش را به دست آورد. مضاف بر اینکه یک نرم‌افزار همچون انسان‌ها نیازی به ارتباط با نرم‌افزار دیگر از طریق یک رابط کاربری زیبا و کاربرپسند ندارد و اینجا بود که مفهوم API شکل گرفت.